Η διαδικασία τριτοδιαδίκου είναι η διαδικασία κατά την οποία ένας εναγόμενος δύναται να ζητήσει την εμπλοκή τρίτου προσώπου στην αγωγή που καταχωρήθηκε εναντίον του.
Αυτό μπορεί να γίνει για παράδειγμα όταν ένα πρόσωπο (ο Ενάγοντας) κινεί αγωγή εναντίον άλλου προσώπου (του Εναγομένου) για αποζημιώσεις για την κατ’ ισχυρισμό ζημία που του προκλήθηκε ένεκα ατυχήματος που προκάλεσε ο Εναγόμενος, εάν ο Εναγόμενος θεωρεί ότι άλλο πρόσωπο ευθύνεται για το ατύχημα.
Σύμφωνα με το σύγραμμα Civil Procedure and Practice 5th Ed, Κεφάλαιο 14:
«Third party procedure is a procedural mechanism whereby a defender can involve another party (a third party) in the litigation which was initiated by the pursuer against the defender. It can be used in cases where the defender claims a, “right of contribution, relief, or indemnity against any party who is not a party to the action».
Η Ειδοποίηση Τριτοδιάδικου υπέχει μορφή αγωγής του εναγόμενου εναντίον του τριτοδιάδικου. Ο εναγόμενος δύναται, αν επιτύχει στη διαδικασία εναντίον του τριτοδιάδικου, να διεκδικήσει οποιοδήποτε ποσό επιδικαστεί εναντίον του (υπέρ του Ενάγοντα), από τον τριτοδιάδικο.
Σημειώνεται ότι μετά την επίδοση της Ειδοποίησης αυτής, ο τριτοδιάδικος καθίσταται διάδικος στην αγωγή αυτή και έχει τα ίδια δικαιώματα σχετικά με την υπεράσπιση του ως εάν να είχε εναχθεί με κανονική αγωγή από τον εναγόμενο.
Τονίζεται όμως ότι ο τριτοδιάδικος δεν είναι εναγόμενος στην υφιστάμενη αγωγή του ενάγοντα εναντίον του εναγόμενου (εκτός αν στην συνέχεια ο ενάγων αποφασίσει και τον καταστήσει συνεναγόμενο).
Στην υπόθεση Νικήτα v. Medcon Constructions Ltd. (1997) 1 A.A.Δ 643, το Δικαστήριο ανέφερε τα εξής:
«Σκοπός της Διαδικασίας Τριτοδιαδίκου είναι η αποφυγή πολλαπλότητας αγωγών, η αποφυγή εξόδων, η δέσμευση του τριτοδιάδικου με το αποτέλεσμα αγωγής μεταξύ ενάγοντος και εναγομένου και η δυνατότητα απόφασης επί του θέματος που σχετίζεται με τη διαδικασία τριτοδιάδικου αμέσως μετά την απόφαση στην αγωγή, για να μην είναι αναγκασμένος ο εναγόμενος να περιμένει να αποδείξει την αξίωση του εναντίον του τριτοδιάδικου με άλλη αγωγή ενώ ο ενάγων θα έχει την ευκαιρία να εκτελέσει την απόφαση εναντίον του» (η υπογράμμιση είναι δική μου).
Εάν το Δικαστήριο κρίνει, μετά την καταχώρηση τέτοιας αίτησης ότι η παρουσία του τριτοδιάδικου είναι απαραίτητη, θα προχωρήσει με την έκδοση ειδοποίησης τριτοδιαδίκου.
Σύμφωνα με το σύγραμμα Civil Procedure and Practice 5th Ed, Κεφάλαιο 14:
«The court has a discretion whether to grant a motion to be allowed to serve a third party notice or not. The court can refuse it if there is no legal justification for it, and can also refuse it if the defender has apparently delayed for no good reason in attempting to involve a third party, especially when he may have been in a position to do so at an early stage of proceedings».
Προϋποθέσεις
Τα κριτήρια χορήγησης άδειας κλήτευσης τριτοδιαδίκου καθορίζονται από την Δ.10, Θ.1 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας :
«1. (1) Όταν σε οποιανδήποτε αγωγή ο Εναγόμενος απαιτεί εναντίον οιουδήποτε προσώπου που δεν είναι ήδη διάδικος στην αγωγή:
α) ότι δικαιούται συνεισφοράς ή αποζημιώσεως, ή
β) ότι δικαιούται θεραπεία σχετική με τα αρχικά αίτια της αγωγής και ουσιαστικά την ίδια ή μερική θεραπεία που απαιτείται από τον Ενάγοντα, ή
γ) ότι οιονδήποτε ζήτημα σχετικό με το αντικείμενο της αγωγής είναι ουσιαστικά το ίδιο με το ζήτημα που αναφύεται μεταξύ του Ενάγοντος και του Εναγομένου και έπρεπε κανονικά να εκδικασθεί όχι μόνον μεταξύ του Ενάγοντος και του Εναγομένου, αλλά μεταξύ του Ενάγοντος και του Εναγομένου και του Τριτοδιάδικου ή μεταξύ οιουδήποτε εξ αυτών, το Δικαστήριο ή ο Δικαστής μπορεί να δώσει άδεια στον Εναγόμενο να εκδώσει και να επιδώσει «ειδοποίηση Τριτοδιάδικου». (η υπογράμμιση είναι δική μου).
Τονίζεται ότι η έκδοση μιας τέτοιας ειδοποίησης εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου.
Στην υπόθεση Ιωάννου ν. Βιολάρης (2001) 1Β Α.Α.Δ 1424, λέχθηκαν τα ακόλουθα σε σχέση με το θέμα:
«Είναι αυτονόητο πως μπορεί να τίθεται θέμα χορήγησης άδειας για έκδοση και επίδοση κλήσης τριτοδιαδίκου, αν η περίπτωση εντάσσεται σε μια από τις τρεις που εξειδικεύει η Δ.10,Θ.1(1)(α)(β)(γ). Και είναι σαφές πως, ενώ το θέμα δεν κρίνεται οριστικά σε εκείνο το αρχικό στάδιο, χρειάζεται τουλάχιστον να φαίνεται εκ πρώτης όψεως πως η περίπτωση είναι τέτοια. Χωρίς εκ πρώτης όψεως διαπίστωση τέτοιας φύσης δεν διανοίγεται δυνατότητα άσκησης διακριτικής εξουσίας αναφορικά με οτιδήποτε άλλο.».[1]
Σε σχέση με την Διαταγή 10 Θεσμός 1.γ των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, σημειώνεται ότι θα πρέπει να αποδειχθεί ότι εάν ο Ενάγοντας καταχωρούσε αγωγή εναντίον του τρίτου προσώπου, ο τελευταίος πιθανόν να έφερε ευθύνη για την ζημιά που υπέστη ο Ενάγοντας.
Για παράδειγμα, σε μία αγγλική υπόθεση (Farstad Supply AS v Enviroco Ltd [2010] UKSC 18), πρόσωπο (F) ήταν ιδιοκτήτης πλοίου εξόρυξης πετρελαίου και ενοικίασε το πλοίο στον Χ. Ο Χ συμφώνησε με τον Ε όπως ο τελευταίος καθαρίσει μερικές από τις δεξαμενές του σκάφους ενώ αυτό ήταν στο λιμάνι. Ξέσπασε πυρκαγιά στο πλοίο ενώ μετακινείτο από τον Ε σύμφωνα με τις οδηγίες του Χ. Ο F καταχώρησε αγωγή εναντίον του Ε για αμέλεια και ο Ε αιτήθηκε όπως συμμετέχει στην διαδικασία και ο Χ ως τριτοδιάδικος.
Η σύμβαση μεταξύ του F και του Χ περιείχε πρόνοια η οποία απάλλασσε τον τελευταίο από ευθύνη ένεκα αμέλειας. Το Δικαστήριο έκρινε ότι εφόσον ο F δέν έφερε καμία ευθύνη προς τον Χ, ο Ε δέν νομιμοποιείτο να ζητήσει την κλήτευση του ως τριτοδιάδικου στην αγωγή.
Tα πιο πάνω δέν αποτελούν νομική συμβουλή.
[1] Η υπογράμμιση είναι δική μου.
Cyprus Law Notes 