Cyprus Law Notes

Το δόγμα (doctrine) Volenti non fit injuria (ηθελημένη ανάληψη κινδύνου), χρησιμοποιείται απο Εναγόμενους σε αγωγές για το αστικό αδίκημα της αμέλειας (negligence), ως υπεράσπιση. Αυτή η υπεράσπιση, εάν πετύχει, απαλλάσσει τον εναγόμενο εξ ολοκλήρου από οποιαδήποτε ευθύνη εναντίον του Ενάγοντα.

Το δόγμα Volenti non fit injuria δέν πρέπει να συγχέεται με την συντρέχουσα αμέλεια (contributory negligence), που υπάρχει όταν ο Ενάγοντας συνέβαλε στην ζημιά που υπέστη επειδή δέν έλαβε τα εύλογα αναγκαία μέτρα για την δική του ασφάλεια ή/και για να αποτρέψει την ζημιά/βλάβη.

Το volenti non fit injuria, λειτουργεί ως υπεράσπιση απαλλάσσοντας τον Ενάγοντα απο ευθύνη για αμέλεια, ενώ απο την άλλη η συντρέχουσα αμέλεια απλώς μειώνει το ποσό των αποζημιώσεων που ο Ενάγοντας δύναται να λάβει απο τον Εναγόμενο.

Όπως γνωρίζουμε, σε αγωγή για αμέλεια ο Ενάγοντας θα πρέπει να αποδείξει στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων τα ακόλουθα:

Α. Ύπαρξη καθήκοντος επιμέλειας(duty of care) απο τον Εναγόμενο προς τον Ενάγοντα (Donoghue v Stevenson [1932] A.C. 562),

B. Παράβαση του καθήκοντος επιμέλειας απο τον Εναγόμενο (επειδή απέτυχε να επιδείξει εύλογη επιμέλεια),

Γ. Πρόκληση ζημιάς στον Ενάγοντα συνεπεία της παράβασης του καθήκοντος επιμέλειας (και η ζημιά να μήν είναι απομεμακρυσμένη-remote).

Σύμφωνα με το άρθρο 59 του Περι Αστικών Αδικημάτων Νόμου, Κεφ. 113, ώς έχει τροποποιηθεί:

«Σε αγωγή πoυ εγείρεται για αστικό αδίκημα συvιστά υπεράσπιση τo ότι o εvάγovτας είχε γvώση και αvτίληψη ή πρέπει vα θεωρηθεί τo έχει γvώση και αvτίληψη της κατάστασης πραγμάτωv πoυ πρoκαλεί τη ζημιά και ότι εκoύσια εξέθεσε τov εαυτό τoυ ή τηv ιδιoκτησία τoυ σε αυτή: Νoείται ότι oι διατάξεις τoυ άρθρoυ αυτoύ δεv εφαρμόζovται σε αγωγή πoυ εγείρεται για αστικό αδίκημα, αv τo αδίκημα αυτό oφειλόταv στη μη εκπλήρωση υπoχρέωσης πoυ επιβάλλεται στov εvαγόμεvo από oπoιoδήπoτε voμoθέτημα:Νoείται περαιτέρω ότι παιδί πoυ δεv συμπλήρωσε τo δωδέκατo έτoς της ηλικίας τoυ δεv θεωρείται ικαvό vα έχει γvώση ή αvτίληψη τέτoιας κατάστασης πραγμάτωv ή vα εκθέτει εκoύσια τov εαυτό ή τηv ιδιoκτησία τoυ σε αυτή» (η υπογράμμιση είναι δική μου).

H υπεράσπιση του volenti non fit injuruia μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο όπου ο Ενάγοντας ελεύθερα και εκούσια, με πλήρη γνώση της φύσης και της έκτασης του κινδύνου, συμφώνησε να θέσει τον εαυτό του σε αυτόν ή/και εξέθεσε τον εαυτό του σε αυτόν και παραιτήθηκε απο το όποιο δικαίωμα του να προβεί σε αξιώσεις για αποζημιώσεις εναντίον του Εναγόμενου για την ζημιά ή/και βλάβη ή/και τραυματισμό που έχει υποστεί.

Για παράδειγμα, αυτό ισχύει συνήθως σε αθλητικούς αγώνες (competitive sport), όπου οι αθλητές που λαμβάνουν μέρος στον αγώνα θεωρούνται ότι συγκατατέθηκαν στον κίνδυνο που εύλογα αποτελεί μέρος του αγώνα (inherent risk) (βλέπετε Condon v Basi [1985] 1 WLR 866) αλλά και σε περιπτώσεις όπου κάποιος αποδέχεται να είναι επιβάτης σε όχημα που οδηγεί άτομο το οποίο τελεί υπο την επίρροια αλκοόλ ή/και ναρκωτικών (inherent and obvious risks, βλέπετε Dann v Hamilton [1939]  1 KB 509).

Στην απόφαση Morris v. Murray [1991] 2 Q.B. 6 CA, ο Ενάγοντας συμφώνησε να πετάξει με ένα φίλο του, για σκοπούς αναψυχής. Ο Ενάγοντας γνώριζε ότι εκείνο το απόγευμα ο Εναγόμενος είχε καταναλώσει αρκετό αλκοόλ. Το Δικαστήριο ομόφωνα έκρινε ότι υπό τις περιστάσεις ο Ενάγοντας γνώριζε τον κίνδυνο στον οποίο εθελούσια εξέθεσε τον εαυτό του.

Στην υπόθεση Cutler v United Dairies, ο Ενάγοντας προσπάθησε να ηρεμήσει ένα άλογο που αφινίασε και τραυτατίστηκε καθώς προσπαθούσε να το συγκρατήσει. Η αγωγή του για αποζημιώσεις δέν πέτυχε, αφού δέν υπήρχε κάποια ανάγκη ή καθήκον απο τον ίδιο να παρέμβει και ο κίνδυνος τραυματισμού ήταν εύλογα προβλέψιμος.  

Σύμφωνα με τα πιο πάνω, θα πρέπει να πληρούνται σωρευτικά τα ακόλουθα:

1. Ο Ενάγοντας ελεύθερα (freely) και εθελούσια (willingly) έξέθεσε τον εαυτό του στον κίνδυνο ή/και ανέλαβε ή/και συμφώνησε να θέσει τον εαυτό του στον κίνδυνο,
2. Ο Ενάγοντας είχε πλήρη γνώση της φύσης και της έκτασης του κινδύνου αυτού (full knowledge of the nature and extent of the risk, το κριτήριο είναι υποκειμενικό, βλέπετε Wooldridge v Sumner & Anor [1963] 2 QB 43)
3. Ο Ενάγοντας εθελούσια παραιτήθηκε (αποποιείται κάθε δικαίωμα για διεκδίκηση αποζημιώσεων) από το οποιοδήποτε δικαίωμα του να διεκδικήσει αποζημιώσεις από τον Εναγόμενο για την ζημιά ή/και βλάβη που είχε υποστεί συνεπεία της έκθεσης του στον κίνδυνο (agreement to waive any claim for negligence).

Σημειώνεται ότι σε σχέσεις εργοδότη-εργοδοτούμενου, και διασωστών (βλέπετε Haynes v Harwood [1935] 1 KB 146 ) υπάρχει μεγαλύτερο βάρος απόδειξης (τεκμαίρεται δηλαδή ότι τέτοια ρίσκα δέν λαμβάνονται εθελοντικά και τέτοια πρόσωπα δέν παραιτούνται εθελοντικά απο το δικαίωμα τους να ισχυριστούν αμέλεια του Ενάγοντα. Η υπεράσπιση αυτή σπάνια εφαρμόζεται σε περιπτώσεις εργατικών ατυχημάτων, βλέπετε  Vassiliko Cement Works Ltd v. Stavrou).

Οι αθλητές που λαμβάνουν μέρος σε αγώνες υπέχουν καθήκον να επιδεικνύουν εύλογη επιμέλεια προς τους συναθλούμενους τους και δύνανται σε περίπτωση που προκαλέσουν ατύχημα και τραυματισμό άλλου συναθλούμενου τους να θεωρηθούν ένοχοι για αμέλεια, εάν ο τραυματισμός αυτός δέν είναι αποτέλεσμα κινδύνου στον οποίο ο συναθλούμενος εύλογα, μέσα στα πλαίσια του αγώνα, τεκμαίρεται ότι συγκατατέθηκε (another participant may be expected to have consented to).

Στην υπόθεση Condon v Basi [1985] 1 WLR 866, ο Ενάγοντας, ποδοσφαριστής  υπέστη κάταγμα στο κάτω άκρο του μετά απο κτύπημα (tackle) του Εναγόμενου (επίσης ποδοσφαιριστή) κατα την διάρκεια ποδοσφαιρικού αγώνα. Το Δικαστήριο έκρινε ότι ενώ οι αθλητές τεκμαίρονται ότι έχουν αποδεχτεί τον κίνδυνο που αποτελεί εγγενές μέρος του αθλήματος, δέν τεκμαίρονται ότι αποδέχονται και συγκατατίθενται σε κινδύνους εκτός των κανόνων του παιχνιδιού (μή εύλογους κινδύνους).

Στην υπόθεση Nettleship v. Weston, [1971] 3 All E.R. 581, ο Δικαστής Lord Denning M.R., σημείωσε ότι η γνώση του κινδυνου δέν αρκει όπως ούτε και η εθελοντική υποβολή στον κίνδυνο, αλλά χρειάζεται να υπάρχει και η πρόθεση του Ενάγοντα να παραιτηθεί απο το δικαίωμα του να καταγγείλει τον Εναγόμενο για αμέλεια. Ο Ενάγοντας πρέπει έμμεσα ή άμεσα να συμφωνήσει ότι θα παραιτηθεί απο το δικαίωμα του να κινηθεί εναντίον του Εναγόμενου.

Συγκεκριμένα, λέχθηκαν μεταξύ άλλων τα εξής απο τον Δικαστή Lord Denning:

“Knowledge of the risk of injury is not enough. Nothing will suffice short of an agreement to waive any claim for negligence. The plaintiff must agree expressly or impliedly to waive any claim for any injury that may befall him due to the lack of reasonable care by the defendant: or more accurately due to the failure by the defendant to measure up to the duty of care which the law requires of him” (η υπογράμμιση είναι δική μου).

Στην Vassiliko Cement Works v. Christos Stavrou, (1978) 1 C.L.R. 389, λέχθηκαν μεταξύ άλλων τα εξής: –

” In order to establish the defence the plaintiff must agree to waive any claim that he may have to injury that may befall him due to lack of reasonable care on the part of the defendants. Knowledge or willingness to take the risk will not substantiate the defence of volenti.».

Τονίζεται ότι η υπεράσπιση αυτή δεν εφαρμόζεται σε αγωγή για αδίκημα που οφειλόταν στην μη εκπλήρωση υποχρέωσης που επιβάλλεται στον εναγόμενο από Νόμο (νομοθέτημα).

Τα πιο πάνω δέν αποτελούν νομική συμβουλή.

Οι χορηγίες (sponsorships) αποτελούν πλέον ένα σημαντικό κομμάτι στον τομέα του αθλητισμού, με την σχετική αγορά συνεχώς να βελτιώνεται και να αναπτύσσεται, εφόσον οι χορηγίες έχουν οφέλη τόσο για τις επιχειρήσεις-χορηγούς (sponsors) όσο και για τους χορηγούμενους (right holders, π.χ αθλητές, διοργανωτές αθλητικών γεγονότων και σωματεία).

Οι χορηγοί (sponsors) προσφέρουν οικονομικά οφέλη ή οφέλη σε είδος (in kind) με αντάλλαγμα την διαφήμισή, προώθηση (promotion) και μάρκετινγκ της επωνυμίας της επιχείρησης τους ή/και των προϊόντων ή/και υπηρεσιών τους από τους χορηγούμενους (right holders).

Οι αθλητικές χορηγίες,  ώς έχουμε αναφέρει πιο πάνω, έχουν οφέλη τόσο προς τις επιχειρησεις-χορηγούς (sponsors) όσο και προς τους χορηγούμενους (rights holders).

Σε σχέση με τις επιχειρήσεις-χορηγούς, οι χορηγίες δύνανται να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη αναγνώριση της επωνυμίας (brand) τους απο το κοινό και στην αύξηση των καταναλωτών τους. Για παράδειγμα εάν μία επιχείρηση χορηγεί ένα πολύ γνωστό αθλητικό γεγονός (π.χ Ολυμπιακοί Αγώνες, Roland Garos, Wimbledon, Football Association Premier League, Australian Open), τότε αυτή θα διαφημίζεται σε πολυεθνικό επίπεδο και συνεπώς θα καταστεί γνωστή σε όλο τον κόσμο που παρακολουθεί το αθλητικό αυτό γεγονός, απο διάφορες χώρες του κόσμου (international audience).

Επίσης, μία χορηγία μπορεί να  οδηγήσει στην ταύτιση της επωνυμίας του χορηγού με συγκεκριμένα αθλητικά γεγονότα ή αθλητές ή ομάδες (για παράδειγμα ο Federer για πολλά χρόνια χορηγείτο απο την Rolex. Με τον τρόπο αυτό η Rolex συνδέθηκε με τα το όνομα του Federer. Επίσης, η εταιρεία Vauxhall έλαβε το δικαίωμα να αναφέρεται ώς ο κύριος συνεργάτης της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Αγγλίας).

Περαιτέρω, οι χορηγίες αθλητικών γεγονότων μπορούν να συνεισφέρουν όσον αφορά την συμμόρφωση μιας εταιρείας με την εταιρική κοινωνική της ευθύνη (corporate social responsibility).

Απο την άλλη, σε σχέση με τους αθλητές, οι χορηγίες τους βοηθούν να έχουν κίνητρο ωστε να προσπαθούν περισσότερο να επιτύχουν στους αγώνες και να αφιερώνονται με όλες τους τις δυνάμεις στις προπονήσεις τους, ενώ τους προσφέρουν επίσης οικονομικά οφέλη.

Η χορηγία είναι μια συμβατική σχέση μεταξύ του χορηγού και του χορηγούμενου και τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των μερών καθορίζονται απο τους όρους της σύμβασης μεταξύ τους.

Οι δικαιούχοι (rights holders) μπορούν να έχουν περισσότερους απο έναν χορηγό, δίδοντας διαφορετικά δικαιώματα σε κάθε χορηγό (π.χ ένας χορηγός που είναι εταιρεία ένδυσης μπορεί να αναλαμβάνει απλώς να ντύνει τον αθλητή ώστε να διαφημίζει την επωνυμία του χορηγού κατά την διάρκεια των αθλητικών αγώνων, ενώ άλλη εταιρεία μπορεί να χρησιμοποιεί το όνομα του αθλητή σε διαφημίσεις των προϊόντων της, τα οποία είναι για παράδειγμα τρόφιμα), με αποτέλεσμα να έχουν ένα κύριο χορηγό (primary sponsor), ο οποίος και θα πληρώνει το μεγαλύτερο ποσό και θα έχει τα περισσότερα δικαιώματα και δευτερεύοντες χορηγούς, οι οποίοι θα πληρώνουν μικρότερα ποσά και να έχουν λιγότερα δικαιώματα.

Μέρος στην σύμβαση μπορεί να είναι και η αντιπροσωπεία του χορηγούμενου (agent), η οποία μπορεί να διαπραγματευτεί τους όρους της χορηγίας εκ μέρους του χορηγούμενου αθλητή (έτσι που στην σύμβαση να υπάρχουν 3 μέρη, ο χορηγούμενος, ο χορηγός και ο αντιπρόσωπος του χορηγούμενου).

Παραδείγματα δικαιωμάτων που είθισται να δίδονται στους χορηγούς.

• Διαφήμιση της σχέσης χορηγού και χορηγούμενου: Ο χορηγός δύναται να ζητά κατα τις διαπραγματευσεις να λάβει άδεια να διαφημίζει την σχέση του με τον χορηγούμενο και να αναφέρεται με συγκεκριμένο τρόπο, π.χ η Vauxhall έλαβε το δικαίωμα να αναφέρεται ώς ο κύριος συνεργάτης της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της αγγλίας.
• Aναφορά εμπορικής επωνυμίας στην ενδυμασία των αθλητών της ομάδας: Οι χορηγούμενοι που είναι σωματεία ή ομάδες συνήθως δίδουν το δικαίωμα στον χορηγό να συμπεριλάβει στις μπλούζες τους την εμπορική του επωνυμία, δίδοντας έτσι την δυνατότητα στον χορηγό να γίνει γνωστος στους θεατές του αγώνα.
• Χρήση του ονόματος του αθλητή σε διαφημίσεις: Ενας χορηγός δύναται να λάβει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το όνομα του χορηγούμενου (π.χ  ενός αθλητή ή μιας ομάδας αθλητών) στις διαφημισεις του. Εάν ο χορηγούμενος/δικαιούχος έχει εγγράψει την επωνυμία του ως εμπορικό σήμα σε κάποια δικαιοδοσία, ο χορηγός θα θέλει άδεια να το χρησιμοποιεί.
• Εμφάνιση χορηγούμενου αθλητή σε εκδηλώσεις του χορηγού: Oι χορηγοί δύνανται να ζητήσουν απο τον χορηγούμενο αθλητή να εμφανίζεται σε εκδηλώσεις του χορηγού.
• Προώθηση του χορηγού απο τον χορηγούμενο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: Oι χορηγοί δύνανται να θέλουν να επωφεληθούν απο τον μεγάλο αριθμό ακόλουθων των χορηγούμενων στις πλατφόρμες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης (π.χ Facebook, Twitter, Instagram, κτλ), για την προώθηση των προϊόντων ή/και τις επωνυμίας τους και έτσι ο χορηγούμενος να κληθεί να προβεί σε διαφημίσεις εκ μέρους του χορηγού.
• Δικαιώμα τοποθέτησης διαφημιστικών πινακίδων στους χώρους του αθλητικού γεγονότος: Είθισται οι χορηγοί αθλητικών γεγονότων να ζητούν κατά τις διαπραγματεύσεις με τους χορηγούμενους διοργανωτές του αθλητικού γεγονότος (event organizers), το δικαίωμα να προβαίνουν σε διαφημίσεις κατά την διάρκεια του γεγονότος που χορηγούν (για παράδειγμα εκθέτοντας την επωνυμία τους σε διαφημιστικές πινακίδες εντός του χώρου). Τέτοια δικαιώματα μπορούν να δώσουν/μεταβιβάσουν μόνο οι χορηγούμενοι που έχουν ιδιοκτησία ή έλεγχο του χώρου αυτού. Φυσικά, σε τέτοιες περιπτώσεις οι χορηγοί οφείλουν να γνωρίζουν τους κανονισμούς της αρμόδιας αρχής σε σχέση με τα είδη διαφημίσεων που επιτρέπονται. Το δικαίωμα τοποθέτησης διαφημιστικών πινακίδων στις πλευρές του γηπέδου που καταγράφουν οι κάμερες είναι φυσικά πολύ πιο ακριβό απο το δικαίωμα τοποθέτησης διαφημιστικών πινακίδων σε σημεία που δέν καταγράφουν οι κάμερες.

Όπως έχουμε αναφέρει πιο πάνω, η χορηγία διέπεται απο τους όρους της σύμβασης. Έτσι κατα τις προσυμβατικές διαπραγματεύσεις τα μέρη θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψιν τους διάφορους παράγοντες, όπως τα ακόλουθα:

Διάρκεια χορηγίας και τερματισμός: Τα μέρη θα πρέπει να συμφωνήσουν ως προς την διάρκεια της συμφωνίας και εάν θα υπάρχει η δυνατότητα ανανέωσης της με την λήξη της.

Τέλος (sponsorship fees): Τα μέρη θα συμφωνήσουν ως προς το τέλος/τίμημα της χορηγίας και κάθε πόσο αυτό θα πληρώνεται ( μηνιαίο, ετήσιο, εβδομαδιαίο ή με την επίτευξη ορισμένου στόχου-conditional). Ο χορηγούμενος συνήθως ζητά προκαταβολή του τιμήματος, προς αποφυγή του κίνδυνου να μήν πληρωθεί (εάν είναι μικρής διάρκειας η συμφωνία και όχι μακροχρόνια) και θα θέλει να λαμβάνει το τίμημα κατα την αρχή κάθε περιόδου (πχ in advance, κάθε 1η του μηνός εάν είναι μηνιαία η πληρωμή). Για μεγαλύτερες διάρκειας συμφωνίες, πιθανώς ο χορηγούμενος να ζητήσει  τραπεζική εγγύηση, ώστε να είναι καλυμμένος σε περίπτωση παραβίασης της συμφωνίας απο τον χορηγό. Επίσης, ώς αναφέραμε πιο πάνω, το αντίτιμο μπορεί να είναι σε είδος (π.χ supply of goods).

Χορηγίες απο Ανταγωνιστές: Ο χορηγός λογικά θα ζητήσει απο τον χορηγούμενο κατα τις προσυμβατικές διαπραγματεύσεις να μήν λάβει επιπρόσθετες χορηγίες απο ανταγωνιστές του κατα την διάρκεια της συμφωνίας τους.

Εικόνα του χορηγούμενου: Επειδή ο χορηγός θέλει να επωφεληθεί απο την θετική εικόνα του χορηγούμενου, θα θέλει να υπάρχει καποια πρόνοια στην συμφωνία με την οποία ο χορηγούμενος θα βεβαιώνει ότι καθ’ ολη την διάρκεια της χορηγίας δέν θα ενεργήσει με τρόπο που θα αμαυρώσει την εικόνα του (morality clause) (συνήθως όταν οι χορηγούμενοι είναι αθλητές) εφόσον κάτι τέτοιο θα επηρεάσει δυσμενώς και την εικόνα του χορηγού. (βλέπετε για παράδειγμα OJ Simpson και Oscar Pistorius). Απο την άλλη οι χορηγούμενοι αθλητές δέν θα θέλουν η χορηγία να τερματιστεί επειδή προσωπικά τους λάθη έγιναν γνωστά.

Αποκλειστικότητα: Οι χορηγοί, ιδανικά δέν θα θέλουν να είναι σε δευτερεύουσα θέση σε σχέση με άλλες εταιρείες χορηγούς και θα προτιμούν ο χορηγούμενος να μήν έχει άλλους χορηγούς ή τουλάχιστον να είναι oι κύριοι χορηγοί. Απο την άλλη, ο χορηγούμενος δέν θα θέλει να έχει μονο έναν χορηγό αλλά να λαμβάνει χορηγίες απο αριθμό χορηγών, για να αυξάνει το εισόδημα του. Για τους λόγους αυτους πολλές φορές  συμφωνούν, ώστε ο χορηγούμενος να δίδει στον χορηγό αποκλειστικά δικαιώματα σε σχέση με ορισμένα προϊόντα (“product category exclusivity”).

Τα μέρη θα πρέπει να συμφωνήσουν ώς προς την γεωγραφική εφαρμογή της αποκλειστικότητας του χορηγού. Aυτό είναι κάτι που θα επιθυμεί ο χορηγούμενος, ωστε να μήν περιορίζεται η δυνατότητα του να λάβει χορηγίες σε άλλες χώρες.

Ambush Marketing: Ο χορηγός θα θέλει να αποτρέψει πιθανή σύνδεση του χορηγούμενου με εταιρείες οι οποίες δέν είναι στην πραγματικότητα χορηγοί του (ambush marketing) και για τον λόγο αυτό θα επιθυμεί να υπάρχει κάποια πρόνοια στην σύμβαση με την οποία ο χορηγούμενος να εγγυάται και να βεβαιώνει ότι έχει λάβει μέτρα για να αποτρέψει τέτοιες ενέργειες απο άλλες εταιρείες (π.χ sponsor awareness campaigns).

Έξοδα: Ο χορηγούμενος θα θέλει ο χορηγός να τον αποζημιώσει σε σχέση με οποιαδήποτε έξοδα στα οποία εύλογα προέβηκε για τους σκοπούς συμμόρφωσης του με τις συμβατικές του υποχρεώσεις.

Όπως και σε όλα τα είδη συμβάσεων, σημαντική επίσης είναι η ρήτρα δικαιοδόσιας (jurisdiction)-επίλυσης διαφορών (π.χ διαιτησία ενώπιον συγκεκριμένου διαιτητικού σώματος στην Κύπρο), εφαρμοζόμενου δίκαιου (applicable law, π.χ Κυπριακό Δίκαιο), η ρήτρα αναφορικά με απρόβλεπτα περιστατικά (Force Majeure) και η ρήτρα αναφορικά με τις ειδοποιήσεις μεταξύ των μερών (notices).

Τα πιο πάνω δέν αποτελούν νομική συμβουλή.

Τονίζεται ότι η κάθε περίπτωση θα πρέπει να εξετάζεται με βάση τα δικά της μοναδικά γεγονότα.

Δυστυχώς, σε διάφορους τομείς εργασίας, όπως στον κατασκευαστικό τομέα (π.χ εργοτάξια και οικοδομές υπό ανέγερση) και στον τομέα της βιομηχανίας (αποθήκες ή σε εργοστάσια) συμβαίνουν εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες, κάτι που οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, όπως στην μη ορθή συντήρηση μηχανημάτων, στην μη επαρκή εκπαίδευση των υπαλλήλων, στην έλλειψη επιτήρησης των υπαλλήλων κατά την διάρκεια της εργασίας, στην χρήση επικίνδυνων ουσιών κ.α.

Ο  νομοθέτης έχει  προνοήσει ώστε ο εργοδότης να είναι υποχρεωμένος να μεριμνά και να λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα για την ασφάλεια, την υγεία και την ευημερία των υπαλλήλων του (καθώς και των συμβασιούχων αλλά και τρίτων προσώπων) στην εργασία (βλέπετε τον Περι Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία Νόμο, ως έχει τροποποιηθεί, που στο εξής θα αναφέρεται ως o «Νόμος») καθώς και να  έχει κάλυψη ασφάλισης ευθύνης εργοδότη (βλέπετε τον Περί Υποχρεωτικής Ασφάλισης της Ευθύνης των Εργοδοτών Νόμο 174/1989), ώστε τα πρόσωπα που έχουν υποστεί βλάβη ή/και ατύχημα να αποζημιώνονται οικονομικά, για τις ζημιές που έχουν υποστεί.

Επίσης, σημειώνεται ότι πέραν απο το καθήκον βάσει νόμου (statutory duty), ο εργοδότης δύναται σε τέτοιες περιπτώσεις να φέρει ευθύνη για αμέλεια (negligence- βλέπετε Smith v Charles Baker & Sons [1891] A.C. 325) σύμφωνα με τις αρχές του κοινοδικαίου (εάν τα ατυχήματα/επαγγελματικές ασθένειες μπορούσαν με εύλογη επιμέλεια του εργοδότη να αποφευχθούν), ενώ δύναται σε περίπτωση που το ατύχημα προκαλείται απο έναν εργοδοτούμενο και βλάπτει ή/και οδηγεί στον τραυματισμό άλλου εργοδοτούμενου η/και τρίτου προσώπου, να φέρει εκ πρωστήσεως ευθύνη (vicarious liability- βλέπετε άρθρο Ευθύνη εργοδότη για πράξεις των εργοδοτουμένων του. – Cyprus Law Notes).

Σημειώνεται όμως ότι, σύμφωνα με τον Νόμο, ο εργοδότης δέν ευθύνεται σε σχέση με ατυχήματα και συμβάντα που οφείλονται σε  απρόβλεπτες συνθήκες που εκφέυγουν του ελέγχου του ή σε έκτακτα γεγονότα οι συνέπειες των οποίων δεν θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί παρ’ όλη την επιδειχθείσα επιμέλεια. Με την εξαίρεση αυτή ο νομοθέτης επιθυμεί να προστατεύσει τους εργοδότες απο περιπτώσεις όπου αυτοί έλαβαν όλα τα αναγκαία μέτρα, συμμορφώθηκαν με τις υποχρεώσεις τους και παρ’όλα αυτά λόγω απρόβλεπτων καταστάσεων επεσυνέβη το ατύχημα.

Επίσης, σημειώνεται ότι εάν ο εργοδοτούμενος που έχει υποστεί το ατύχημα δέν ενήργησε ώς ο μέσος λογικός εργοδοτούμενος, εκθέτοντας τον εαυτό του στον κίνδυνο, τότε το Δικαστήριο μπορεί να τον κρίνει υπεύθυνο για συντρέχουσα αμέλεια-contributory negligence (εάν η ζημιά θα μπορούσε να αποφευχθεί με εύλογη επιμέλεια του εργαζόμενου).

Ένας εργοδότης οφείλει σύμφωνα με το άρθρο 13 του Νόμου, μεταξύ άλλων:

1. Να παρέχει και να διατηρεί εγακαστάσεις, συστήματα και μεθόδους εργασίας οι οποίες είναι ασφαλής και χωρίς κινδύνους για την υγεία των υπαλλήλων του/εργοδοτουμένων του.

2. Να προβαίνει σε όλες τις απαραίτητες διευθετήσεις προκειμένου να διασφαλίζει την ασφάλεια των εργοδοτουμένων και την απουσία κινδύνων σε σχέση με την χρήση, χειρισμό, αποθήκευση και μεταφορά αντικειμένων και ουσιών,

3. Να παρέχει τέτοιες πληροφορίες, οδηγίες, εκπαίδευευση και επιτήρηση για την διασφάλισή  της ασφάλειας και της υγείας των εργοδοτουμένων του,

4. Να παρέχει και να διατηρεί οποιουσδήποτε χώρους εγασίας που είναι κάτω απο τον έλεγχο του, συμπεριλαμβαvoμέvωv και τωv μέσωv πρoσπέλασης και εξόδoυ, σε κατάσταση πoυ vα είvαι ασφαλείς και χωρίς κιvδύvoυς για τηv υγεία,

5. Να παρέχει και να διατηρεί ένα περιβάλλον εργασίας για τους εργοδοτουμένους του το οποίο είνα ασφαλές, χωρίς κιvδύvoυς για τηv υγεία.

6. Να λαμβάνει τις απαραίτητες ενέργειες για την πρόληψη των επαγγελματικών κινδύνων, την ενημέρωση, εκπαίδευση και κατάρτιση, καθώς και τη δημιουργία της απαραίτητης οργάνωσης και της διασφάλισης των αναγκαίων μέσων.

7. Να προβαίνει σε επίβλεψη της ορθής εφαρμογής των μέτρων ασφαλείας, υγείας και ευημερίας των εργοδοτουμένων του ή και άλλων προσώπων που μπορεί να επηρεάζονται απο τις δραστηριότητες του ή απο τον τρόπο που διευθύνει την επιχείρηση του.

8. ‘Οταν αλλάζουν οι περιστάσεις να προσαρμόζει τα μέτρα που λαμβάνει για να διασφαλίζει την βελτίωση των υφιστάμενων καταστάσεων.

Ο εργοδότης κατα την εφαρμογή των νομικών του υποχρεώσεων οφείλει, σύμφωνα με το άρθρο 13 του Νόμου, να  συμμορφώνεται και να ενεργεί σύμφωνα με τις γενικές αρχές πρόληψης, ήτοι α. την εκτίμηση των κινδύνων που δέν μπορούν να αποφευχθούν, β. την αποφυγή κινδύνων, γ. την καταπολέμηση των κινδύνων στην πηγή τους, δ. την πρoσαρμoγή της εργασίας στov άvθρωπo, ειδικότερα όσov αφoρά τη διαμόρφωση τωv θέσεωv εργασίας καθώς και τηv επιλoγή τωv εξoπλισμώv εργασίας και τωv μεθόδωv εργασίας και παραγωγής προκειμένου να μετριασθεί η μονότονη και ρυθμικά επαναλαμβανόμενη εργασία και να μειωθούν οι επιπτώσεις της στην υγεία.

Επίσης προς συμμόρφωση με τα καθήκοντα του, ο εργοδότης οφείλει να παρακολουθεί την εξέλιξη της τεχνολογίας, να αντικαθιστά τα επικύνδινα με τα μή επικύνδινα ή τα λιγότερο επικύνδινα, να παρέχει κατάλληλες οδηγίες στα πρόσωπα στην εργασία, να μεριμνεί για την καταλληλότητα του εξοπλισμού εργασίας, των μηχανημάτων, των εργαλείων και όταν πρόκειται να αναθέσει εργασία σ’ έναν εργοδοτούμενο του, να βεβαιώνεται ότι, το πρόσωπο αυτό έχει επαρκείς γνώσεις και πείρα σε σχέση με την εργασία που πρόκειται να εκτελέσει ώστε να δύναται να εκτελέσει την εργασία αυτή χωρίς κίνδυνο για τον ίδιο ή για τα άλλα πρόσωπα κ.α

Σημειώνεται ότι σε σχέση με υπαλλήλους του κράτους όπως για παράδειγμα στρατιώτες κατα την διάρκεια της θητείας τους στην Εθνική Φρουρά ή Αστυνομικοί, σε περίπτωση που λόγω ατυχήματος στην εργασία προκληθεί κάποιος τραυματισμός, η Κυπριακή Δημοκρατία δύναται να φέρει ευθύνη σύμφωνα με το άρθρο 172 του Συντάγματος.

Σημειώνται ότι οι εργοδότες έχουν επίσης, πέραν των πιο πάνω υποχρέωση να έχουν κάλυψη ασφάλιση ευθύνης εργοδότη, σύμφωνα με τη Νομοθεσία, Ν.174/1989.

Σύμφωνα με το άρθρο 4 του πιο νόμου Ν.174/1989:

“4.-(1) Τηρουμένων των διατάξεων του Νόμου αυτού, κάθε εργοδότης υποχρεούται να είναι ασφαλισμένος με οποιοδήποτε ασφαλιστή έναντι της ευθύνης του για ατύχημα ή επαγγελματική ασθένεια σε κάθε εργοδοτούμενο του.(2) Η υποχρέωση του εργοδότη, που προβλέπεται στο εδάφιο (1) επεκτείνεται και στις περιπτώσεις απασχόλησης μόνιμων κατοίκων Κύπρου, εργοδοτουμένων στο εξωτερικό στους οποίους θα προκληθεί ατύχημα ή επαγγελματική ασθένεια”.

Σε περίπτωση που έχει συμβεί κάποιο τέτοιο ατύχημα ή επαγγελματική ασθένεια, ο εργοδοτούμενος (καθώς και ο συμβασιούχος) δύνανται να αποταθεί στο Δικαστήριο και να ζητήσει αποζημιώσεις απο τον εργοδότη.

Οι αποζημιώσεις αυτές δύνανται να είναι ειδικές, σε σχέση με ζημιές που μπορούν να εύκολα να αποτιμηθούν χρηματικά (π.χ κόστος φυσιοθεραπείας, έξοδα ιατρικής επέμβασης, έξοδα επισκέψεων σε ιατρούς, απώλεια εισοδημάτων λόγω προσωρινής ανικανότητας προς εργασία) καθώς και γενικές αποζημιώσεις σε σχέση τον πόνο και την ψυχική ταλαιπωρία που έχει υποστεί ο παραπονούμενος.

Εάν ο εργοδοτούμενος κριθεί υπεύθυνος για συντρέχουσα αμέλεια, το ποσό των αποζημιώσεων που δύναται να λάβει απο τον εργοδότη,  μειώνεται ανάλογα.

Εάν το εργατικό ατύχημα έχει γνωστοποιηθεί στο Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας, το τελευταίο θα προβεί σε διερεύνηση του ατυχήματος. Οι εκθέσεις ατυχημάτων που ετοιμάζονται από το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας μπορούν να δοθούν σε οποιονδήποτε πρόσωπο έχει επηρεαστεί από το ατύχημα ή εξουσιοδοτημένο αντιπρόσωπο του, εφόσον αυτό ζητηθεί γραπτώς.

Σημειώνεται ότι το Τμήμα Επιθεωρησης Εργασίας δύναται να προχωρήσει το ίδιο σε ποινική δίωξη του εργοδότη, εάν κάτι τέτοιο κρίνεται εύλογο απο τα ευρήματα του, για την παράλειψη ή καθυστέρηση γνωστοποίησης του ατυχήματος ή/και την αλλοίωση της σκηνής του ατυχήματος ή/και για παραβάσεις της σχετικής νομοθεσίας που διαπιστώθηκαν στα πλαίσια της διερεύνησης του ατυχήματος.

Τα πιο πάνω δέν αποτελούν νομική συμβουλή.

Για ορισμένα αγαθά, είθισται ο πωλητής λιανικής να μας παρέχει συμβατική-εμπορική εγγύηση, σε περίπτωση που τα προϊόντα αυτά είναι ελαττωματικά ή δεν ανταποκρίνονται στην διαφημιζόμενη εμφάνιση ή λειτουργία. Είναι σημαντικό όμως να γνωρίζουμε ότι η συμβατική αυτή εγγύηση λειτουργεί ως επιπρόσθετη εγγύηση και  δεν μας αφαιρεί το δικαίωμα σε νόμιμη εγγύηση, η οποία είναι υποχρεωτική δυνάμει νόμου (βλέπετε άρθρα 5 και 6 της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 1999/44/ΕΚ, η οποία στο εφεξής θα αναφέρεται ως η «Οδηγία») και η οποία είναι διετής.

Η νόμιμη εγγύηση  παρέχεται δυνάμει της  Οδηγίας σε σχέση με ελαττώματα σε αγαθά (που είναι καινούργια και όχι μεταχειρισμένα) που υπήρχαν απο τη στιγμή της παράδοσης αυτών στον καταναλωτή, ασχέτως εάν αυτά τα ελαττώματα είχαν εκδηλωθεί κατα την στιγμή της παράδοσης ή όχι (δλδ αυτό που απαιτείται είναι το ελάττωμα να υπήρχε την στιγμή της παράδοσης και όχι κατ’ανάγκην να εκδηλώθηκε τότε).

Σημειώνεται ότι η νόμιμη εγγύηση βαραίνει τον πωλητή και όχι τον κατασκευαστή του αγαθού (βλέπετε άρθρο 5.1 της Οδηγίας).

Σύμφωνα με το άρθρο 5.3 της Οδηγίας, έλλειψη συµµόρφωσης, η οποία εκδηλώνεται εντός έξι µηνών από την παράδοση του αγαθού, τεκµαίρεται ότι υφίσταται κατά την παράδοση, εκτός εάν το τεκµήριο αυτό είναι ασυµβίβαστο µε τη φύση του αγαθού ή τη φύση της έλλειψης συµµόρφωσης.

Αν για παράδειγμα πωλητής λιανικής μου πουλάει ένα καινούργιο i-phone 12 και μου δίδει 1 χρόνο συμβατική/εμπορική εγγύηση, αυτή δέν καταργεί το δικαίωμα μου σε 2 χρόνια νόμιμης εγγύησης σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία.  Έτσι, εάν το κινητό αυτό παρουσιάσει προβλήματα μετά τους 12 μήνες (και πρίν τα 2 έτη)  τα οποία δέν προκάλεσα εγώ (π.χ επειδή το τηλέφωνο έπεσε απο ύψος) αλλά υφίσταντο εξ’αρχής και απλώς εκδηλώθηκαν στην συνέχεια, τότε δικαιούμαι να απαιτήσω το δικαίωμα μου σε επιδιόρθωση ή αντικατάσταση ή επιστροφή του καταβληθέντος τιµήµατος του αγαθού/προϊόντος απο τον πωλητή.

Σημειώνεται ότι τα πιο πάνω ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι, εάν σε σχέση με το παράδειγμα που έδωσα πιο πάνω, το αγαθό αγοράστηκε απο άλλη Ευρωπαική χώρα απο εμένα, πολίτη της Κ.Δ, τότε μπορώ να απαιτήσω το δικαίωμα μου σε νόμιμη εγγύηση.

Για να εξασφαλιστεί ότι οι καταναλωτές δεν παραπλανούνται, οι εµπορικές εγγυήσεις πρέπει να περιλαµβάνουν ορισµένες πληροφορίες, συµπεριλαµβανοµένου ότι η εµπορική εγγύηση δεν θίγει τα νόµιµα δικαιώµατα του καταναλωτή (βλέπετε άρθρο 6 της Οδηγίας).

Τα πιο πάνω δέν αποτελούν νομική συμβουλή και η καθε περίπτωση θα πρέπει να εξετάζεται με βάση τα δικά της μοναδικά γεγονότα.

Για να δύναται να εγγραφεί μια εταιρεία, θα πρέπει να έχει προηγουμένως εγκριθεί το όνομα με το οποίο πρoτίθεται να εγγραφεί απο τον Έφορο Εταιρειών και Επίσημο Παραλήπτη (στο εφεξής ο «Έφορος») μετά από  την καταχώρηση σχετικής αίτησης (ηλεκτρονικά, στο ταμείο ή μέσω ταχυδρομείου). ^[1]

Για να εγκριθεί το προτεινόμενο όνομα από τον Έφορο θα πρέπει να ικανοποιούνται ορισμένες προϋποθέσεις, σύμφωνα με τον Περί Εταιρειών Νόμο Κεφ. 113 (βλέπετε άρθρο 18 και άρθρο 19 του Νόμου).

Εάν το όνομα εγκριθεί, τότε δίδεται στον αιτητή κωδικός ονόματος απο τον Έφορο Εταιρειών, ο οποίος θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί κατα την εγγραφή της εταιρείας και ο οποίος ισχύει για έξι  μήνες.

Σε περίπτωση που η εταιρεία δέν εγγραφεί εντός 6 μηνών απο την έγκριση του ονόματος, δύναται να γίνει ανανέωση της έγκρισης του ονόματος με αίτηση στον Έφορο (ηλεκτρονικά, στο ταμείο ή μέσω ταχυδρομείου).

Σημειώνεται ότι στο προτεινόμενο όνομα της εταιρείας θα πρέπει να αναγράφεται η λέξη Ltd/Λτδ ή Limited/Λίμιτεδ.

Προϋποθέσεις έγκρισης προτεινόμενου ονόματος.

1. Να μήν προσομοιάζει υπέρμετρα με υφιστάμενο όνομα.

Το προτεινόμενο όνομα για να εγκριθεί, θα πρέπει να μήν προσομοιάζει υπέρμετρα με όνομα υφιστάμενης εταιρείας/εγγεγραμμένου οργανισμού ή υφιστάμενου εμπορικού σήματος ( σημειώνεται ότι ο Έφορος δέν περιορίζεται μόνο σε κυπριακές εταιρείες/οργανισμούς/εμπ. επωνυμίες, βλέπετε απόφαση  
Μεριτιάν Χοτέλς Λτδ ν. Δημοκρατίας (1992) 4 ΑΑΔ 3943), εκτός εάν καταχωρείται ταυτόχρονα με την αίτηση έγκρισης ονόματος και η επιστολή συγκατάθεσης της υφιστάμενης εταιρείας/οργανισμού/ιδιοκτήτη του εμπορικού σήματος, αναφορικά με την χρήση του ονόματος αυτού (αυτό γίνεται όταν οι εταιρείες είναι συνδεδεμένες).

Ο λόγος της πιο πάνω απαγόρευσης είναι ότι η χρήση ονόματος υφιστάμενης εταιρείας/οργανισμού/εμπορικού σήματος θα δημιουργούσε την λανθασμένη εντύπωση στο κοινό ότι αυτές είναι συνδεδεμένες όταν δέν είναι στην πραγματικότητα (Glaxo Plc v Glaxowellcome Ltd [1995] 3 WLUK 327).

Όνομα θεωρείται ότι προσομοιάζει υπέρμετρα, όταν υπάρχει έκδηλη ή καταφανή (striking or overbearing) ομοιότητα με το άλλο όνομα οπτικά και ακουστικά.

Σύμφωνα με την απόφαση στην υπόθεση Entechno Development v. Republic (1986) 3 C.L.R. 2613:

«Mere similarity between the two names, or likeness, is not sufficient… “too like that of an existing company”. The word “too” suggests that for the Registrar to interfere the similarity must be striking or overbearing. The object of these proceedings is to elicit whether it was reasonably open to the Registrar to allow the two names to coexist on the Register upon comparison of their visual or acoustic similarities».[2]

Σύμφωνα με το αγγλικό σύγγραμμα Palmer’s Company Law, 1^ος Τόμος, Μέρος 2, Κεφάλαιο 2.4, παράγραφος 2.429:

«The use of a name the same as that of a company already on the registrar’s index of name may, however, be used in the circumstance described in… Where the company or other body whose name appears on the index (Body X), consents, in writing, to the use of that name by another company (Company Y) and Body X and Company Y are part of the same group… Company Y may be registered under the Act by a name which is the same as that of Body X….»

2. Να μήν είναι παραπλανητικό, υποδηλώνοντας κάτι που δέν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Ο λόγος για την πιο πάνω απαγόρευση είναι η προστασία του κοινού  απο οποιαδήποτε παραπλάνηση (βλέπετε Association of Certified Public Accountants of Britain v Secretary of State for Trade and Industry [1998] 1 W.L.R. 164; [1997] B.C.C. 736).

Θα πρέπει να προσκομίζεται έγκριση της αρμόδιας αρχής για ορισμένα ονόματα.

Εάν απαιτείται προηγούμενη έγκριση απο κάποιο Υπουργείο ή άλλη αρχή αυτή θα πρέπει να προσκομίζεται με την αίτηση, αλλιώς το όνομα δέν θα εγκρίνεται.

• Το όνομα για να εγκριθεί, δέν θα πρέπει να δεικνύει κάποια σχέση της εταιρείας με Κυβερνητικά Τμήματα, τοπικές αρχές, Υπουργούς κ.α, εκτός εάν αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα (βλέπετε Palmer’s Company Law, 1ος Τόμος, Μέρος 2, Κεφάλαιο 2.4, παράγραφος 2.450).

• Σύμφωνα με τον Έφορο Εταιρειών, για ονόματα εταιρείων που περιλαμβάνουν τις φράσεις «εταιρεία επενδύσεων σταθερού κεφαλαίου»/«Ε.Ε.Σ.Κ.», «εταιρεία επενδύσεων μεταβλητού κεφαλαίου»/«Ε.Ε.Μ.Κ.», «οργανισμός εναλλακτικών επενδύσεων»/«ΟΕΕ», «οργανισμός εναλλακτικών επενδύσεων με περιορισμένο αριθμό προσώπων»/«ΟΕΕ με περιορισμένο αριθμό προσώπων»/«ΟΕΕΠΑΠ», «Καταχωρισμένος Οργανισμός Εναλλακτικών Επενδύσεων»/«ΚΟΕΕ» ή τα αντίστοιχα στα αγγλικά, απαιτείται η προηγούμενη εξασφάλιση άδειας από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Κύπρου.

• Επίσης, για ορισμένα ονόματα που περιλαμβάνουν λέξεις όπως σχολείο, κολλέγιο, πανεπιστήμιο, Δ.Ε.Π.Ε (δλδ Δικηγορική εταιρεία περιορισμένης Ευθύνης) κ.α απαιτείται η προηγούμενη λήψη και προσκόμιση της σχετικής συγκατάθεσης από την αρμόδια κυβερνητική αρχή ή το αρμόδιο σώμα. Σύμφωνα με τον Έφορο Εταιρειών:

«η λέξη «τράπεζα» ή «ταμιευτήριο» ή οι φράσεις «πιστωτικό ίδρυμα» ή «συνεργατικό πιστωτικό ίδρυμα», ή οι αντίστοιχες στην αγγλική γλώσσα (“bank” or “savings bank” or the phrases “credit institution” or “cooperative credit institution”), δύναται να χρησιμοποιηθούν μόνο με συγκατάθεση της  Κεντρικής Τράπεζας, η λέξη «πανεπιστήμιο», «πολυτεχνείο» «σχολή» «ακαδημία» και «κολέγιο» ή η αντίστοιχη στην αγγλική γλώσσα (“university”, ’polytechnic”, “school”, “academy’’ or ‘’college’’), δύναται να χρησιμοποιηθεί μόνο με συγκατάθεση του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, οι λέξεις «ασφαλιστική εταιρεία» ή «αντασφαλιστική εταιρεία», ή οι αντίστοιχες στην αγγλική γλώσσα (“insurance company” or “reinsurance company”), ή παραλλαγές αυτών δύναται να χρησιμοποιηθούν μόνο με συγκατάθεση του Εφόρου Ασφαλίσεων, η λέξη «καζίνο» ή η αντίστοιχη στην αγγλική γλώσσα (“casino”), δύναται να χρησιμοποιηθεί μόνο με συγκατάθεση του Υπουργείου Ενέργειας, Εμπορίου και Βιομηχανίας, η λέξη «ραδιόφωνο» ή «τηλεόραση», ή οι αντίστοιχες στην αγγλική γλώσσα («radio» ή «television»), δύναται να χρησιμοποιηθούν μόνο με συγκατάθεση της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, οι λέξεις ή παραλλαγές των ακόλουθων φράσεων δύναται να χρησιμοποιηθούν μόνο με συγκατάθεση της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου: «Ίδρυμα Πληρωμών» ή η αντίστοιχη στην αγγλική γλώσσα (“Payment Institution”), «Ίδρυμα Ηλεκτρονικού Χρήματος» ή η αντίστοιχη στην αγγλική γλώσσα (“Electronic Money Institution” ή”e money”), «Ανταλλακτήριο Συναλλάγματος» ή η αντίστοιχη στην αγγλική γλώσσα (“Bureau de Change”ή”Exchange”), η λέξη «Ι.Ε.Π.Ε.» ή  «DLC» δύναται να αναγράφεται, στο τέλος του ονόματος, μόνο με εξασφάλιση σχετικής έγκρισης από το Ιατρικό Συμβούλιο Κύπρου,  η λέξη «Ο.Ε.Π.Ε.» ή «DELC» δύναται να αναγράφεται, στο τέλος του ονόματος, μόνο με εξασφάλιση σχετικής έγκρισης από το Οδοντιατρικό Συμβούλιο Κύπρου,  η λέξη «Δ.Ε.Π.Ε.» ή «LLC» δύναται να αναγράφεται, στο τέλος του ονόματος, μόνο με εξασφάλιση σχετικής έγκρισης από τη Νομική Υπηρεσία της Δημοκρατίας» ^[3]

• Παρομοίως, όνομα δέν εγκρίνεται εάν περιλαμβάνει οποιαδήποτε από τις ακόλουθες λέξεις «Εθνικός», «Διεθνής», «Δημοκρατία», «Ευρωπαϊκή Ένωση», «Ευρώπη», «euro», «International» εκτός από ειδικές περιπτώσεις.

• Όνομα θεωρείται επίσης παραπλανητικό και δέν εγκρίνεται εάν υποδηλώνει μια εταιρεία με περιορισμένες πόρους διεξάγει εργασία σε μεγάλη κλίμακα ή επί ευρείας περιοχής.

• Όνομα δέν εγκρίνεται εάν περιλαμβάνει το όνομα και/ή το επώνυμο προσώπου άλλου από τον διευθυντή, μέτοχο ή ιδιοκτήτη (εφόσον θεωρείται παραπλανητικό) εκτός αν συντρέχουν βάσιμοι λόγοι για την αποδοχή τους.

 3. Να μήν είναι αόριστο και περιγραφικό.

Όνομά δέν εγκρίνεται εάν περιλαμβάνει ένα γενικό προσδιορισμό της παρεχόμενης δραστηριότητας (π.χ financial, food) ή της ποιότητας (π.χ goodenough, best κτλ) ή της τοποθεσίας (π.χ UK) εάν δέν υπάρχει διακριτικότητα στην εν λόγω ονομασία (δηλαδή δέν υπάρχουν άλλες λέξεις που δίδουν διακριτικότητα στο υπό εξέταση όνομα).

 Σε περίπτωση που χρησιμοποιούνται τέτοιες περιγραφικές λέξεις στο όνομα, θα πρέπει ταυτόχρονα να υπάρχουν μικρές προσθήκες (π.χ. αρχικά ή άλλη λέξη) ώστε να αποτρέπεται η πιθανότητα σύγχυσης (Entechno Development v. Republic (1986) 3 C.L.R. 2613)

4. Η χρήση του ονόματος να μήν είναι ποινικό αδίκημα και να μήν προσβάλλει.
• Ονόματα των οποίων η χρήση θα αποτελούσε ποινικό αδίκημα ή είναι προσβλητικά (π.χ οίκος ανοχής, Stylish Bitch Ltd κ.α) δέν εγκρίνονται.[4]

5. Το όνομα να μήν περιλαμβάνει σύμβολα
Ονόματα που περιλαμβάνουν σύμβολα και σημεία στίξης δέν εγκρίνονται (π.χ !, @)

Σημειώνεται ότι όπως έχουμε αναφέρει πιο πάνω η αίτηση έγκρισης ονόματος υποβάλλεται στον Έφορο Εταιρειών ηλεκτρονικά (μέσω του συστήματος Αριάδνη) ή μέσω του ταμείου ή ταχυδρομικά.

Το τέλος της αίτησης είναι 10 Ευρώ αλλά σε περίπτωση που ζητείται επίσπευση υπάρχει επιπρόσθετο τέλος 20 Ευρώ (δλδ σύνολο 30 Ευρώ).

Στην αίτηση θα πρέπει να αναφέρεται με κεφαλαία γράμματα το προτιθέμενο όνομα της εταιρείας, εάν ζητείται επίσπευση (κυκλώνεται ή υπογραμμίζεται η λέξη επίσπευση), ότι πρόκειται για εταιρεία (κυκλώνεται ή υπογραμμίζεται η λέξη εταιρεία), η Φύση της Εργασίας (π.χ γενικό εμπόριο, συμβουλευτικές υπηρεσίες κτλ), η ερμηνεία των λέξεων (π.χ επινοητή έννοια), τα ονόματα των διευθυντων η συνεταίρων εάν χρησιμοποιήθηκαν στο όνομα της εταιρείας και τα στοιχεία του αίτητή (όνομα, διεύθυνση, τηλέφωνο και αρ. τηλεμοιότυπου). Σημειώνεται ότι η αίτηση θα πρέπει να υπογράφεται απο τον Αιτητή.

Όπως αναφέραμε πιο πάνω, εάν το όνομα προσομοιάζει με όνομα υφιστάμενης εταιρείας/οργανισμού/εμπ.σήματος, θα πρέπει να επισυνάπτεται/εσωκλείεται στην αίτηση η σχετική επιστολή έγκρισης.

Τα πιο πάνω δέν αποτελούν νομική συμβουλή.

[1] Έντυπο για έγκριση / αλλαγή ονόματος, Βάση πληροφοριών, Έντυπα & Τέλη, Έντυπο έγκρισης ονόματος | Κλάδος Εταιρειών, Τμήμα Εφόρου Εταιρειών και Επίσημου Παραλήπτη (companies.gov.cy)

[2]  Η έμφαση είναι δική μου.

[3] Όνομα, Επιχειρηματικές Οντότητες, Εμπορική Επωνυμία, Κατανοώντας την Εμπορική Επωνυμία, Εναρκτήριες και Συναφείς Υποχρεώσεις | Κλάδος Εταιρειών, Τμήμα Εφόρου Εταιρειών και Επίσημου Παραλήπτη (companies.gov.cy)

[4] Companies House rejects 50 potentially offensive names – BBC News

Εργοδοτούμενος ο οποίος απασχολήθηκε συνεχώς[1] για 104 εβδομάδες (περίπου 2 έτη) και η απασχόληση του τερματίσθηκε λόγο πλεονασμού (βλέπετε πιο κάτω) δικαιούται σε αποζημίωση απο το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού, νοουμένου ότι δέν έχει συμπληρώσει την συντάξιμη ηλικία (βλέπετε άρθρο 16 του Περι Τερματισμού της Απασχόλησης Νόμου) και νοουμένου ότι δέν εμπίπτει στις εξαιρέσεις του Περι Τερματισμού της Απασχόλησης Νόμου (βλέπετε άρθρα 19 και 20 του Περι Τερματισμού της Απασχόλησης Νόμου).

Εργοδοτούμενος του οποίου η απασχόληση τερματίσθηκε για οιονδήποτε απο τους πιο κάτω λόγους θεωρείται πλεονάζων σύμφωνα με το άρθρο 18 του Περι Τερματισμού της Απσχόλησης Νόμου και συνεπώς εάν ικανοποιούνται και οι λοιπές προϋποθέσεις δικαιούται σε αποζημίωση λόγο πλεονασμού:

Α. Επειδή ο εργοδότης έπαυσε ή προτίθεται να παύσει να διεξάγει την επιχείρηση στην οποία απασχολείτο ο εργοδοτούμενος,

Β. Επειδή ο εργοδότης έπαυσε η προτίθεται να παύσει να διεξάγει την επιχείρηση στον τόπο όπου  ο εργοδοτούμενος απασχολείτο (εκτός εάν είναι εύλογο για τον εργοδοτούμενο να συνεχίσει να απασχολείται στον νέο τόπο εργασίας)

Γ. Εάν εξαιτίας κάποιου απο τους πιο κάτω λόγους τερματίζεται η απασχόληση του:

α. Εκσσυγχρονισμός, μηχανοποίηση ή οιαδήποτε άλλη αλλαγή στις μεθόδους παραγωγής ή της οργάνωσης που μειώνει τον αριθμό των εργοδοτουμένων

β. Αλλαγές στα προϊόντα ή στις μεθόδους παραγωγής ή στις αναγκαίες ειδικότητες των εργοδοτουμένων.

γ. Κατάργηση τμημάτων της επιχείρησης

δ. Δυσκολίες στην τοποθέτηση προϊόντων στην αγορά ή πιστωτικές δυσκολίες

ε. Έλλειψη παραγγελιών ή πρώτων υλών,

στ. Σπανιότητα των μέσων παραγωγής

ζ. Περιορισμού του όγκου εργασίας ή της επιχείρησης

Οι περιπτώσεις όπου σύμφωνα με τον νόμο ο εργοδοτούμενος δέν δικαιούται σε αποζημίωση είναι οι εξής (γνωστές ως εθελοντικός πλεονασμός-voluntary redundancy):

Α. εάν πριν από τον τερματισμό της απασχόλησης ο εργοδότης προσφέρει άλλη κατάλληλη απασχόληση και ο εργοδοτούμενος αδικαιολόγητα αρνείται την προσφορά,

Β. εάν η απόλυση έγινε επειδή μεταβιβάστηκε η επιχείρηση του εργοδότη σε άλλο εργοδότη που ανανέωσε τη σύμβαση εργασίας του,

Γ. εάν ο εργοδότης του είναι εταιρεία εγγεγραμμένη με βάση τον περί Εταιρειών Νόμο και τον μεταθέτει σε κατάλληλη απασχόληση σε άλλη εταιρεία που είναι συνδεδεμένη (ανήκουν στον ίδιο όμιλο, π.χ θυγατρική) με την εταιρεία στην οποία απασχολείται,

 Δ. εάν πριν από τον τερματισμό της απασχόλησης, άλλος εργοδότης, ο οποίος είναι εταιρεία στην οποία ο προηγούμενος εργοδότης είναι κύριος μέτοχος ή ασκεί ουσιαστικό έλεγχο, προσφέρει στον εργοδοτούμενο κατάλληλη απασχόληση.[2]

Σημειώνεται ότι όσον αφορά τους δημόσιους υπαλλήλους, οι οποίοι έχουν καθορισμένα δικαιώματα βάσει νόμου και των οποίων η υπηρεσία διασφαλίζεται μέχρι την αφυπηρέτηση τους, δέν δικαιούνται σε πληρωμή απο το Ταμείο.

Στην υπόθεση ΜΑΡΚΟΥ ν. ΤΑΜΕΙΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΟΥ, Αρ. Αίτησης: 57/17, 11/4/2019 λέχθηκαν τα εξής:

«Είναι πρόδηλο από τα πιο πάνω πως η υπηρεσία του αιτητή διασφαλιζόταν θεσμικά μέχρι την αφυπηρέτηση του, στο 60ον έτος της ηλικίας του. (Δες για επιβεβαίωση των πιο πάνω την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας Άρτεμις Γεωργίου Αντωνίου v. Δημοτικού Συμβουλίου Κάτω Πολεμιδιών (2005) 3 Α.Α.Δ. 471. Προφανώς με συναίνεση του ενεργοποιήθηκαν οι διατάξεις των Δημοτικών (τροποποιητικών) Κανονισμών Λευκωσίας του 1997, Κ.Δ.Π. 284/97, που τροποποίησαν, με την εισαγωγή του Κανονισμού 31(1), τους περί Συντάξεων και Φιλοδωρημάτων Κανονισμούς, για πρόωρη αφυπηρέτηση του. Η προϋπόθεση της συγκατάθεσης δημοτικού υπαλλήλου για τη λειτουργία αυτού του κανονισμού υποδηλώνει ακριβώς την εκ του νόμου διασφάλιση της υπηρεσίας του μέχρι το 60ον έτος της ηλικίας του. Η λειτουργία του Ταμείου Πλεονασμού αφορά στις περιπτώσεις όπου εργοδότης, για τους λόγους που αναφέρονται στο Νόμο, δικαιολογημένα απολύει υπάλληλο του, οπόταν ο τελευταίος δικαιούται τα υπό του Νόμου καθοριζόμενα ωφελήματα. Στην υπόθεση που εξετάζουμε οι όροι υπηρεσίας του αιτητή είναι θεσμοθετημένοι στους νόμους και κανονισμούς, που αναφέρουμε πιο πάνω. Ειδικότερα διασφαλίζεται η παραμονή του στην υπηρεσία μέχρι το 60ον έτος της ηλικίας του. Δεν τίθεται θέμα ως εκ τούτου εφαρμογής των διατάξεων του Νόμου που αφορούν στον πλεονασμό. Εργοδοτούμενοι που υπηρετούν στο δημόσιο, και διασφαλίζεται η υπηρεσία τους μέχρι την αφυπηρέτηση τους, εξ ορισμού δεν μπορεί να κηρυχθούν πλεονάζοντες».

Υποχρεώσεις Εργοδότη.

Σύμφωνα με το άρθρο 21 του Νόμου, εργοδότης κοινοποιεί στον Υπουργό οποιοδήποτε προβλεπόμενο πλεονασμό τουλάχιστον ένα μηνα πρίν την ημερομηνία που προβλέπεται να τερματιστεί η απασχόληση των επηρεαζόμενων εργοδοτουμένων.

Ύψος της πληρωμής λόγω πλεονασμού

Το ποσό της πληρωμής λόγω πλεονασμού είναι ανάλογο με την περίοδο συνεχούς απασχόλησης και με το τελευταίο ημερομίσθιο του αιτητή/εργαζόμενου και καθορίζεται απο τα άρθρα 16 και 17 και  το Τέταρτο Πίνακα του Νόμου:

«1. Εργοδοτούμενος ο οποίος καθίσταται πλεονάζων υπό την έννοιαν του άρθρου 18 λαμβάνει εκ του Ταμείου πληρωμήν λόγω πλεονασμού υπολογιζομένην ως ακολούθως: (α)Διά τα πρώτα τέσσαρα έτη συνεχούς απασχολήσεως, δύο εβδομάδων ημερομίσθια δι’ εκάστην περίοδον απασχολήσεως πεντήκοντα δύο εβδομάδων· (β) από του πέμπτου μέχρι και του δεκάτου έτους συνεχούς απασχολήσεως, δύο και ημισείας εβδομάδων ημερομίσθια δι’ εκάστην περίοδον απασχολήσεως πεντήκοντα δύο εβδομάδων· (γ) από του ενδεκάτου μέχρι και του δεκάτου πέμπτου έτους συνεχούς απασχολήσεως, τριών εβδομάδων ημερομίσθια δι’ εκάστην περίοδον απασχολήσεως πεντήκοντα δύο εβδομάδων·(δ) από του δεκάτου έκτου μέχρι και του εικοστού έτους συνεχούς απασχολήσεως, τριών και ημισείας εβδομάδων ημερομίσθια δι’ εκάστην περίοδον απασχολήσεως πεντήκοντα δύο εβδομάδων· και (ε) από του εικοστού πρώτου μέχρι και του εικοστού πέμπτου έτους συνεχούς απασχολήσεως, τεσσάρων εβδομάδων ημερομίσθια δι’ εκάστην περίοδον απασχολήσεως πεντήκοντα δύο εβδομάδων:Νοείται ότι, αν η ολική περίοδος συνεχούς απασχόλησης δεν αποτελεί ακέραιο αριθμό ετών, οποιοδήποτε υπόλοιπο περιόδου απασχόλησης 26 ή περισσότερων εβδομάδων θεωρείται ένα έτος απασχόλησης. 1Α. Προκειμένου περί εργοδοτουμένου που αναφέρεται στην επιφύλαξη του όρου “εργοδοτούμενος”, η πληρωμή την οποία δικαιούται είναι ίση με ποσοστό 1% του εβδομαδιαίου ημερομισθίου του πολλαπλασιαζομένου επί 52 και επί τα έτη υπηρεσίας 2. Ουδεμία πληρωμή καταβάλλεται δι’ οιανδήποτε απασχόλησιν προ της 1ης Ιανουαρίου, 1964. 3. Η διάρκεια της περιόδου απασχολήσεως και το εάν η απασχόλησις ήτο συνεχής ή μη αποφασίζονται συμφώνως προς τον Δεύτερον Πίνακα. 4. Διά τους σκοπούς του παρόντος Πίνακος, το ποσόν των εβδομαδιαίων ημερομισθίων είναι το ποσόν εις το οποίον ο εργοδοτούμενος θα εδικαιούτο κατά την τελευταίαν εβδομάδα της απασχολήσεως του, ως τούτο υπολογίζεται συμφώνως προς τον Τρίτον Πίνακα: Νοείται ότι, προκειμένου περί λιμενεργάτου, εγγεγραμμένου ή μη, διά τον υπολογισμόν των εβδομαδιαίων ημερομισθίων λαμβάνεται υπ’ όψιν ο μέσος όρος ημερομισθίου αυτού, κατά το τελευταίον, προ της απολύσεως του, ημερολογιακόν έτος. Νοείται ότι κατά τον υπολογισμό της εβδομαδιαίας αμοιβής οποιοδήποτε ποσό το οποίο υπερβαίνει το τετραπλάσιο του εβδομαδιαίου ποσού των βασικών ασφαλιστέων αποδοχών, όπως τούτο εκάστοτε καθορίζεται στους περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμους του 1980 μέχρι 1993, δε λαμβάνεται υπόψη. Νοείται περαιτέρω ότι ο Υπουργός δύναται, διά διατάγματος, να προβλέψη δι’ υψηλότερον ποσόν του άνω αναφερομένου ποσού».

Σύμφωνα με το άρθρο 17 του Νόμου:

«Όταν λόγω πλεονασμού, ως ούτος καθορίζεται εν τω άρθρω 18, εργοδοτούμενος δικαιούται εις οιανδήποτε άμεσον πληρωμήν λόγω πλεονασμού, χορήγημα λόγω απολύσεως, φιλοδώρημα ή οιανδήποτε άλλην πληρωμήν χορηγουμένην εν σχέσει προς την απασχόλησιν του παρ’ εργοδότη, είτε το δικαίωμα τούτο υφίσταται λόγω εθίμου, νόμου, συλλογικής συμφωνίας, συμβάσεως είτε δι’ άλλον λόγον, ο εργοδοτούμένος λαμβάνει: (α) εκ του Ταμείου το ποσόν της πληρωμής λόγω πλεονασμού το οποίον δικαιούται συμφώνως προς τον Τέταρτον Πίνακα· και (β)παρά του εργοδότου, ή εξ οιουδήποτε ταμείου ή άλλης διευθετήσεως λειτουργούσης διά λογαριασμόν του εργοδότου, το ποσόν κατά το οποίον η παρά του εργοδότου ή διά λογαριασμόν αυτού πληρωμή τυχόν υπερβαίνει το ποσόν της πληρωμής εκ του Ταμείου: Νοείται ότι διά τους σκοπούς του παρόντος άρθρου οιαδήποτε εισφορά γενομένη υπό του εργοδοτουμένου έναντι της πληρωμής εις την οποίαν ούτος δικαιούται παρά του εργοδότου ή εξ οιουδήποτε ταμείου ή άλλης διευθετήσεως λειτουργούσης διά λογαριασμόν του εργοδότου, ως και οιοσδήποτε τόκος επί τοιαύτης εισφοράς, δεν υπολογίζονται:Νοείται περαιτέρω ότι διά τους σκοπούς του παρόντος άρθρου οιαδήποτε πληρωμή εκ ταμείου προνοίας δεν υπολογίζεται».

Όπως προκύπτει απο το πιο πάνω άρθρο, σε περίπτωση που εργοδοτούμενος δικαιούται ταυτόχρονα πληρωμή από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού καθώς και πληρωμή από τον εργοδότη του (με βάση έθιμο, νόμο, συλλογική σύμβαση ή ειδική συμφωνία), τότε ο εργοδοτούμενος λαμβάνει ολόκληρο το ποσό της πληρωμής από το Ταμείο για Πλεονάζον Προσωπικό και από τον εργοδότη του την τυχόν διαφορά μεταξύ των δυο πληρωμών, αν το ολικό ποσό της πληρωμής από τον εργοδότη υπερβαίνει το ποσό της πληρωμής από το Ταμείο.

Σημειώνεται ότι η κάθε περίπτωση θα πρέπει να εξατάζεται με βάση τα δικά της μοναδικά γεγονότα.

Τα πιο πάνω δέν αποτελούν νομική συμβουλή.

[1] Για εποχιακή εργασία (π.χ σε ξενοδοχεία) η απασχόληση θεωρείται συνεχής εάν ο εργοδοτούμενος απασχολείται κάθε χρόνο στον ίδιο εργοδότη και ο ετήσιος μέσος όρος απασχόλησης για όλη την περίοδο απασχόλησής του στον ίδιο εργοδότη είναι τουλάχιστον 15 εβδομάδες. (δλδ τουλαχιστον 15 εβδομάδες τον χρόνο).

[2] «20. Εργοδοτούμενος δεν δικαιούται εις πληρωμήν λόγω πλεονασμού- (α)εάν προ του τερματισμού της απασχολήσεως ο εργοδότης προσφέρη άλλην κατάλληλον απασχόλησιν αντ’ αυτής ο δε εργοδοτούμενος παραλόγως αρνήται την προσφοράν ταύτην. (β) αποκλειστικώς λόγω τερματισμού της συμβάσεως απασχολήσεως συνεπεία αλλαγής εργοδότου, όταν ο νέος εργοδότης ανανεώνη την υφισταμένην σύμβασιν απασχολήσεως: Νοείται ότι το Δικαστήριον Εργατικών Διαφορών δύναται να χορηγήση πληρωμήν λόγω πλεονασμού δυνάμει του άρθρου 16 του παρόντος Νόμου, όταν ο εργοδοτούμενος δυνηθή να απόδειξη εύλογον αιτίαν, την οποίαν το Δικαστήριον Εργατικών Διαφορών ήθελε θεωρήσει ικανοποιητικήν, διά την μη αποδοχήν της προσφοράς ανανεώσεως της συμβάσεως απασχολήσεως υπό του νέου εργοδότου (γ) αν ο εργοδότης του είναι εταιρεία εγγεγραμμένη με βάση τον περί Εταιρειών Νόμο και τον μεταθέτει σε κατάλληλη απασχόληση σε άλλη εταιρεία η οποία είναι συνδεδεμένη με την εταιρεία στην οποία απασχολείται: Νοείται ότι για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου, δύο εταιρείες θεωρούνται “συνδεδεμένες εταιρείες” αν η μια είναι θυγατρική της άλλης ή αν και οι δύο εταιρείες είναι θυγατρικές τρίτης εταιρείας· ο όρος “θυγατρική εταιρεία” έχει την έννοια που αποδίδεται σ’ αυτόν από το άρθρο 148 του περί Εταιρειών Νόμου. (δ) αν πριν από τον τερματισμό της απασχολήσεως άλλος εργοδότης ο οποίος είναι εταιρεία στην οποία ο προηγούμενος εργοδότης είναι κύριος μέτοχος ή ασκεί ουσιαστικό έλεγχο προσφέρει στον εργοδοτούμενο κατάλληλη απασχόληση»

Σύμφωνα με το άρθρο 4 του Κανονισμού (ΕΕ) 2016/679 ( « ΓΚΠΔ » ) κάθε πληροφορία που αφορά ταυτοποιημένο η ταυτοποιήσιμο πρόσωπο (το «Υποκείμενο Δεδομένων») αποτελεί δεδομένο προσωπικού χαρακτήρα. ^[1]

Τα στοιχεία του τραπεζικού λογαριασμού ενός φυσικού προσώπου ( π.χ IBAN και αρ.λογαριασμού) αποτελούν δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, εφόσον δύνανται σε συνδυασμό με άλλα στοιχεία να οδηγήσουν στην ταυτοποίηση του κατόχου του τραπεζικού λογαριασμού (φυσικό πρόσωπο εν ζωή).

Όταν γίνονται έρανοι ή με άλλο τρόπο συλλέγονται χρήματα προς όφελος προσώπου, είθισται  το πρόσωπο για το οποίο γίνεται η δωρεά/έρανος (το Υποκείμενο Δεδομένων)  να συγκατατίθεται  ελεύθερα στην γνωστοποίηση των στοιχείων του προσωπικού του τραπεζικού λογαριασμού ή να να ανοίγεται ειδικός λογαριασμός για τον σκοπό αυτό.

Σημειώνεται ότι η κοινολόγηση με διαβίβαση, η διάδοση καθώς και κάθε μορφή διάθεσης των πληροφοριών αυτών αποτελούν επεξεργασία δεδομένων σύμφωνα με τον Κανονισμό (βλέπετε άρθρο 4 του ΓΚΠΔ).

Εάν άλλο πρόσωπο επιθυμεί να διαβιβάσει/κοινοποιήσει τα στοιχεία του προσωπικού αυτού λογαριασμού για σκοπούς περαιτέρω συλλογής χρημάτων και παροχής βοήθειας, θα πρέπει να ζητήσει την συγκατάθεση του Υποκείμενου των Δεδομένων  για τον συγκεκριμένο αυτό σκοπό (νομική βάση της συγκατάθεσης) ή να επικαλεστεί την νομική βάση του ζωτικού συμφέροντος (ανάλογα της περίπτωσης).

Εάν το Υποκείμενο Δεδομένων συγκατατεθεί ρητά στην κοινοποίηση/διαβίβαση κτλ του τραπεζικού του λογαριασμού για τον σκοπό αυτό (τονίζεται ότι θα πρέπει να γίνεται συγκεριμενοποίηση του σκοπού στο Υποκείμενο Δεδομένων), τότε τα πρόσωπα  που έλαβαν την συγκατάθεση (και αποτελούν Επεξεργαστές των Δεδομένων αυτών, σύμφωνα με το άρθρο 4) μπορούν να προβούν σε περαιτέρω κοινοποίηση με σκοπό την συγκέντρωση μεγαλύτερου ποσού χρημάτων (το Υποκείμενο θα πρέπει να ενημερώνεται για τον σκοπό της επεξεργασίας και τον τρόπο της επεξεργασίας ωστε να δίδει την συγκατάθεση του αφού εχει ενημερωθεί επαρκώς).

Ο ΓΚΠΔ στο άρθρο 6.1(δ) διαλαμβάνει τα εξής:

 «Η επεξεργασία είναι σύννομη μόνο εάν είναι απαραίτητη για τη διαφύλαξη ζωτικού συμφέροντος του υποκειμένου των δεδομένων ή άλλου φυσικού προσώπου» (η έμφαση είναι δική μου).

Στην αιτιολογική του σκέψη 46 του ΓΚΠΔ αναφέρεται ότι:

 «Η επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα θα πρέπει επίσης να θεωρείται σύννομη όταν είναι αναγκαία για την προστασία του συμφέροντος που είναι ουσιωδες για την ζωή του υποκειμένου των δεδομένων ή άλλου φυσικού προσώπου. Η επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήραμε βάση το ζωτικό συμφέρον άλλου φυσικού προσώπου θα πρέπει κατ’ αρχήν να διενεργείται μόνον εάν είναι πρόδηλο ότι η επεξεργασία δεν μπορεί να έχει άλλη νομική βάση. Ορισμένοι τύποι επεξεργασίας μπορούν να χρησιμεύσουν αφενός για σημαντικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος και αφετέρου για τα ζωτικά συμφέροντα του υποκειμένου των δεδομένων όπως για παράδειγμα όταν η επεξεργασία είναι απαραίτητη για ανθρωπιστικούς σκοπούς, μεταξύ άλλων για την παρακολούθηση επιδημιών και της εξάπλωσης τους ή σε καταστάσεις επείγουσας ανθρωπιστικής ανάγκης, ιδίως σε περιπτώσεις φυσικών και ανθροπογενών καταστροφών.» (η έμφαση είναι δική μου).

Αν δέν έχει επομένως ληφθεί η  συγκατάθεση (ρητή, πληροφορημένη και ελεύθερη)  του Υποκειμένου Δεδομένων, τότε δύναται να χρησιμοποιηθεί η νομική βάση των ζωτικών συμφερόντων για την κοινοποίηση των πληροφοριών αυτών (Εάν προχωρήσουμε με την συγκατάθεση δέν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και άλλη νομική βάση).

Σημειώνεται ότι πέραν απο το θέμα των προσωπικών δεδομένων, σε περίπτωση που γίνεται έρανος (και όχι απλώς κοινοποίηση των στοιχείων σε λίγα άτομα μετά που δόθηκε η συγκατάθεση ή σύμφωνα με τη νομικη βάση του ζωτικού συμφέροντος),  θα πρέπει να εξετάζονται και οι πρόνοιες του Περι Διενέργειας Εράνων Νόμου του 2014 (68(Ι)/2014) ως έχει τροποποιηθεί, εφόσον πρόσωπο το οποίο επιθυμεί να διοργανώσει έρανο εντός της Δημοκρατίας, οφείλει να εξασφαλίσει άδεια διενέργειας εράνου από την κατά περίπτωση αρμόδια Αρχή Αδειών.

Τα πιο πάνω δέν αποτελούν νομική συμβουλή.

[1] Το ταυτοποιήσιμο φυσικό πρόσωπο είναι εκείνο του οποίου η ταυτότητα μπορεί να εξακριβωθεί, άμεσα ή έμμεσα με αναφορά σε άλλα στοιχεία όπως όνομα κ.α. Βλέπετε άρθρο 4 του Κανονισμού.